روابط هسته ای پاکستان و آمریکا از 1947 تا 2010

پاکستان در رقابت با هند و با هدف ایجاد نیرویی بازدارنده در برابر این کشور سرانجام در 28 نوامبر سال 1998 دست به آزمایش هسته­ای زد و عملا به جرگه کشورهای هسته­ای جهان پیوست. ایالات متحده آمریکا علی­رغم نگرانی از این موضوع، تا پیش از حادثه 11 سپتامبر 2001 از اتمی شدن پاکستان احساس تهدید چندانی نمی­کرد. ولی واقعه مذکور که بانیان آن در افغانستان ماوا داشتند، آمریکا را به شدت هراسناک کرد. از سویی دیگر تشدید قدرت اسلام­گرایان در داخل پاکستان مسئله امنیت انرژی هسته­ای پاکستان را رفته رفته به یکی از مسائل اصلی پیش روی غرب قرار داد. در طول تمامی سال­های پس از استقلال، پاکستان و آمریکا از روابطی نزدیک و دوستانه برخوردار بوده­اند. این روابط در بحران­های منطقه­ای، نقش تعیین کننده­ای ایفا کرده است. به­رغم فراز و نشیب­های روابط میان دو کشور، پاکستان همیشه آمریکا را حامی خود در مقابل اتحاد جماهیر شوروی سابق و هند دانسته و در مقابل ایالات متحده نیز به پاکستان همچون مانعی در برابر نفوذ کمونیسم و شوروی در دوران جنگ سرد می­نگریسته است و پس آن با وقوع حوادث 11 سپتامبر آمریکا پاکستان را نزدیکترین متحد خود در منطقه دانسته و بنابراین از سخت­گیری در مورد برنامه­های هسته­ای پاکستان اجتناب نموده است. بر اساس این مبحث اجمالی هدف مقاله حاضر بررسی روابط هسته­ای پاکستان و آمریکا در چارچوب نظریه نوواقع­گرایی است. و در صدد است تا به این سوال پاسخ دهد که روابط هسته­ای پاکستان و آمریکا چه فراز و نشیب­هایی را طی کرده است. و چه عواملی بر روابط هسته­ای پاکستان و آمریکا تاثیر گذاشته است.